کد مطلب:193895 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:282
اثم و عدوان
«اثم» و «عدوان» دو واژه ای هستند كه در قرآن گاه به تنهایی [1] و گاه با هم ذكر شده اند [2] اما در آن جاهایی كه با هم آمده اند بعضی از مفسران احتمال داده اند عطفی كه بین آنها است، عطف تفسیر است؛ چرا كه اثم، یعنی گناه و عدوان، و از حد گذشتن. بنابراین، هر اثمی عدوان هم هست. [3] برخی نیز احتمال داده اند كه اگر عدوان پس از ماده ی اثم بیاید به معنای گناه بی اندازه است.
امام صادق علیه السلام در این بخش از سخنان خود می فرماید «اثم» و «عدوان» را ترك كنید؛ چرا كه اگر یك پا لغزید پای دیگر نیز به راحتی می لغزد. انسان معصیت اول را با ترس و لرز انجام می دهد، اما ارتكاب معصیت دوم و سوم راحت تر است و اگر هم چنان ادامه دهد كارش به جایی می رسد كه هرگز از ارتكاب معصیت ناراحت نشود.
[ صفحه 57]
امام صادق علیه السلام در این بخش از سخنان خود می فرماید «اثم» و «عدوان» را ترك كنید؛ چرا كه اگر یك پا لغزید پای دیگر نیز به راحتی می لغزد. انسان معصیت اول را با ترس و لرز انجام می دهد، اما ارتكاب معصیت دوم و سوم راحت تر است و اگر هم چنان ادامه دهد كارش به جایی می رسد كه هرگز از ارتكاب معصیت ناراحت نشود.
[ صفحه 57]
[1] براي نمونه: فمن اضطر غير باغ و لا عاد فلا اثم عليه (بقره، آيه 173)؛ فمن تعجل في يومين فلا اثم عليه (بقره، آيه 203)؛ و من يفعل ذلك عدوانا و ظلما (نساء، آيه 30).
[2] براي نمونه: و يتناجون بالاثم و العدوان و معصية الرسول (مجادله، آيه 8)؛ و تري كثيرا منهم يسارعون في الاثم و العدوان (مائده، آيه 62).
[3] مرحوم طبرسي در تفسير آيه 62 از سوره ي مائده آورده است:
«الفرق بين الاثم و العدوان ان الاثم الجرم كائنا ما كان و العدوان الظلم» يعني فرق بين اثم و عدوان اين است كه ارتكاب هر جرمي را اثم مي گويند، اما عدوان به ظلم گفته مي شود. (تفسير مجمع البيان، ج 3، ص 334).